Daar zit je dan. Als gelovige in een zware kerk. De dominee leest altijd de tien geboden op. Elke week. Hij legt daarbij de nadruk op je zondigheid. Dat vind je fijn. Je hebt altijd al geweten dat je zondig bent en DAT is wat je in de kerk wilt horen. Of je hebt een nieuwe kerk gevonden. De muziek swingt de pan uit en je deint mee. Heerlijk om je zo te laten gaan. Je wilt vrij zijn en bent verschrikkelijk tolerant. Maar toch laat je de voorganger in die swingende kerk gewoon zijn gang gaan, als hij vertelt dat homo’s zondig zijn en op het verkeerde pad. Je neemt zonder tegenspraak de in muziek en moderne teksten verpakte boodschap, dat iedereen die niet geloofd gedoemd is om in de hel te komen. Zelfs een goed leven betekent niets. Je moet God eren en aanbidden, via de heer Jezus Christus.
Hoe dan ook, welke gelovige je ook bent, je neemt de wereld zoals zij is. Je komt niet in opstand als de voorganger je vertelt dat bidden helpt. Dit terwijl je toch weet dat er miljoenen, zo niet miljarden mensen zijn, die dagelijks bidden om het meest noodzakelijke op deze aarde. Eten. Medische verzorging. Vrede. Het komt niet in je op om te denken dat die voorganger wel eens ongelijk zou kunnen hebben. Net als alle gelovigen om je heen, ben je ingeslapen en praat je je eigen situatie goed. Jij gaat als geslaagd persoon door het leven. Dat beeld mag niet uit je hoofd. Om je hen zitten er veel zoals jij. Zij die minder geslaagd zijn in het leven en zij die meer geslaagd zijn. Stel je toch voor, dat je de gedachte dat jijzelf wat aan die ellende op de wereld kunt doen, al is het maar een beetje, zou toelaten. Dan zou je het naar jou gevoel druk krijgen. Het is dus maar beter om alles aan God over te laten, zoals de voorganger het zegt. Dan ben je toch meer in staat om hem bij de collecte, of de maandelijkse verplichte afdracht, wat geld te geven, wat die voorganger dan ook weer goed besteed.
En jouw gemoed is gesust. Alhoewel. Soms kom je in opstand tegen mensen die menen dat wajongers geen recht hebben op hun uitkering. Ze moeten gekort zeggen ze, terwijl jij weet dat ze nauwelijks een kwart van datgene wat jij kunt besteden in handen krijgen en soms zelfs nog minder. Voor dat gevoel sluit je je ogen en jezelf af. Het komt niet op om in jezelf te denken dat christenen eigenlijk net als alle andere mensen zijn. Ze kunnen zonder schaamte honderdduizenden euro’s verdienen, zonder ook maar één moment te denken over de woorden en het leven van Jezus.
Jij komt in de kerk, uit gewoonte. Om gewoon om aan je spirituele behoefte te voldoen. Het maakt niet uit. Je leert af om kritisch na te denken. Je leert af om voor de mindere te kiezen. Het is allemaal ieders eigen schuld. Hadden ze maar christen moeten zijn. Dan helpt bidden wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten