Politiek

Geloven in de politiek ?

Wie vertrouwt de politiek nog. Zijn we er zo langzamerhand niet allen van overtuigd dat politici vooral met zichzelf bezig zijn?  Okay, met uitzondering van een enkele figuur en een enkele partij, dat moet toegegeven worden. Toch is er sinds de jaren 80 een afbraak van sociale voorzieningen gaande.  Blijkbaar maakt het hierbij niet uit wie er aan de macht is. Zowel links als rechts vreten aan het bestaansminimum van arme Nederlanders en laten het grootkapitaal, de mensen met flinke inkomens en bonussen, ongemoeid. Ook de waarde van het geld wordt aangetast. De grootste aanslag werd gedaan bij de invoering van de euro en sindsdien leunt de waarde van ons geld, de arbeid die we met zijn allen verrichten, slechts op vertrouwen. Dat vertrouwen is dan weer afhankelijk van de aandelenkoersen, op wie je al jaren geen peil meer kunt trekken. Langzamerhand glijden we in Nederland en Europa naar de armoede. Met de opkomst van het verre oosten, mogen we verwachten dat Europa een tweede wereld- of zelfs een derde wereld-deel zal gaan worden.

De toenemende immigratie maakt sociale voorzieningen onbetaalbaar. Mensen zullen op zichzelf worden teruggeworpen en voor zichzelf moeten gaan zorgen. Dit zal de nodige polarisatie veroorzaken, maar de macht van het geld zal uiteindelijk winnen. Voor de gemiddelde burger en de mensen die daaronder zitten, zal er weinig meer te verdelen zijn. Misselijk makende salarissen in het bedrijfsleven, maar ook in gesubsidieerde instellingen worden meer en meer als “normaal” gezien.  Zelfs in overheidsfuncties zijn er mensen, die zich een salaris van meer dan een half miljoen euro per jaar hebben toebedeeld. Zakken vullen is het motto.

De politici en ex politici profiteren en zullen dat blijven doen. Voor de succesvolle onder hen,  gelden regels die leiden tot duur betaalde banen, als dank voor de gevoerde politiek die de rijke het meeste opleverde. Velen van hen ontvangen enorme bedragen wachtgeld, soms tot hun 65 levensjaar, en zijn niet verplicht te solliciteren en/of een baantje te accepteren.

We zullen goed moeten uitkijken voor de charlatans die menen dat zij de gevoelens van het volk verwoorden. Onder het mom van een paar, voor de gewone man aanlokkelijke politieke plannen, proberen zij het vooral de rijken naar de zin te maken. Hierbij spelen ze het gewone volk, vroeger klootjesvolk genoemd, tegen elkaar uit. Zij profiteren vooral van de afbraak van de solidariteit in Nederland, want voor de zwakkere hoeft niet meer, of veel minder, te worden gezorgd. Vooral de partijen die vroeger “links” waren hebben aan de afbraak van deze solidariteit meegewerkt. Zij hebben voor in de rij gestaan bij de opbouw van de z.g. managerscultuur, waarbij het streven naar- en behouden van de eigen plek,  de eerste doelstelling was. Het zijn ook de linkse partijen geweest die de afbraak van regelingen zoals de WAO, het pensioen, de WW etc. (mede) hebben mogelijk gemaakt. Zelfs heden ten dage spreken linkse politici van het flexibiliseren van de arbeidsmarkt wat dan gepaard moet gaan met de afbraak van het ontslagrecht en de WW. Alsof er door flexibilisering, afbraak van het ontslagrecht en korten op de WW nieuw werk zal ontstaan. Dat willen ze ons wel laten geloven.  En dan zijn er ook nog de vakbonden. Zij kiezen niet echt meer voor de werknemers, maar bedrijven tegenwoordig (ook achterkamertjes) politiek. Liever polderen dan opkomen voor de rechten van werknemers. Dat terwijl wij weten dat vooral polderen zal leiden tot onwerkbare compromissen en vooral afbraak van de zekerheid die we in de vorige eeuw zorgvuldig hebben opgebouwd.

Nederland is Nederland niet meer en de vraag is waar we naar toe gaan. Wie de politiek geloofd,  zal met Nederland steeds verder ten gronde gaan.